ــ قلم
قَه هَه هَل لَه هَه هَم
قَه هَه هَل بَه هَه هَم
قَه هَه هَل قِه هِه هِل
قِه هِه قِل لِه هِه هِه
قَه هَه هَل لَه هَه هَم
قَه هَه هَل بَه هَه هَم
قلبم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سرزمین من دلبندم
جایی میان بازوان توست
وباور کن
که در این گستره ی کیهانی
جایی پهناورتر از سرزمین من نیست
()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()
و من امید تو را داد وه بر باد
و من سلام خودش را دوباره پاسخ داد
و من که محو شد در تو نقطه اش جاماند
دوباره از دل آن نقطه ی معلق زاد
و من که زاده شد از بطن غصه و غم
دوباره غصه و غم کرد دنیایش شاد
و من شاد بسان غمی که زاده شود
زماجرای زمانه ز حسرت بی داد
و من کسی نبود بجز فرد سوم شخص
که غایب است همیشه ، همیشه غایب باد
و من
حضور سلام تو را
ندید انگار
که زد سلام خودش را دوباره پاسخ داد.