برای آنا
مرد از اول می خواست تااو
عروسکی شود ملوس
تا با خود ببرد هر کجا که خواست
زن اکنون عروسکی شده است
آویخته به دسته صندلی
به بهانه نوروز
از وطنت می گریزی
که به کجا گریخته باشی برادر
امروز میگریزی و فردا روز بر خواهی گسیخت
بی خیال مرزها هم اگر بشوی به خیالت که مرزها بی خیالت میشوند
باز تو را بر خواهند گرفت
و به خطوط خودت بر می کشند
و این برایش اب خوردن است
تو و زمان یاریش میکنید
که راضیت کنند که بیقرار شوی
جرا که انجه را که اکنون در بی انی فرداروز نخواهی خواست
طغیان مکن برادر
اکسیر زمان گریزنابذیر است
برای همسرم
آنقدر عوض شده ام
که باورتان نمیشود
هر چه میگردم دنبال نشانه ای در خودم
پیدا نمی کنم
آنقدر عوض شده ام که باورم نمی شود
دیگر هیچ شباهتی به خودم ندارم
دستانم را بگیر
تا
شاید نشانه ای از تو مرا به خاطرم بیاورد
رضایت نامه
ممنونم
از همه ثانیه هایی که مرا راه برده اند
از همه دقیقه هایی که با من زندگی کرده اند
از همه ساعاتی که مرا که تحمل کرده اند
ممنونم
از همه روزها هفته ها ماه ها فصلها
و از همه سالها ممنونم
بخاطر خاطراتی که با من تقسیم کرده اند
ممنونم از خواب
از شراب
و
ممنونم از تو
بخاطر همه چیز
آهه آنه
برای جهانبخش لورگی
از راه می رسی با پوتین هایت که تا باستنت بالا کشیده اند
و گردنی که تا آسمان بالا کشیده ای
و دستانی که مثلث برمودا را به سخره گرفته اند
می خندی
اما نه مثل هر وقت
آن وقتها من خنده ات را به جهانی از داده های محتمل که میدادم
همه را ممکن می کرد
اکنون
با زهرخنده ای که از هر شوکرانی کشنده تر است
می نشینی
و من تلاش می کنم که خود را در برابر عظمت ساختگی ات
بر پا نگه دارم
می گویی می خواهی بروی
و من با عزت نفسی مثال زدنی
غرور کاذبت را واپس می زنم
خیره می شوم به چشمانت
واز تو می گذرم در امتداد افق
و محو می شوی در چشمانم
نمی بینمت انگار
انگار نه انگار که تا همین چند ثانیه پیش من بودم
که در آتش عشق تو آب می شدم
ذره ذره
ولی درست همین حالا که گذشت
ته مانده ذراتم در یخ گفتارت
از نو گرفت
و من پس از بارها من شدم
به همین عزت نفسی که در کلمه من می بینی
بی فایده است
دست و پا مزن دلدار دل آزار
این من احیا شده اکنون هیچ تویی نمی پذیرد
این من اکنون هیچ با من عاشق شباهتی ندارد
عوض شده است
درست مثل جهان که نوروزها عوض می شود
امروز نوروز من است
عید من مبارک
دخال
در آرامش خود آرام بگیر
و گاه گاهی
با همان آرامش همیشگی
به سراغم بیا
درخواب
و نا آرامم کن
و با دستهایت
که اسوه آرامش اند
دوباره خوابم کن
حد فاصل آخرین خط از نوار قلب یک شاعر
ــ قلم
قَه هَه هَل لَه هَه هَم
قَه هَه هَل بَه هَه هَم
قَه هَه هَل قِه هِه هِل
قِه هِه قِل لِه هِه هِه
قَه هَه هَل لَه هَه هَم
قَه هَه هَل بَه هَه هَم
قلبم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سرزمین...
سرزمین من دلبندم
جایی میان بازوان توست
وباور کن
که در این گستره ی کیهانی
جایی پهناورتر از سرزمین من نیست
()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()
من و تو
و من امید تو را داد وه بر باد
و من سلام خودش را دوباره پاسخ داد
و من که محو شد در تو نقطه اش جاماند
دوباره از دل آن نقطه ی معلق زاد
و من که زاده شد از بطن غصه و غم
دوباره غصه و غم کرد دنیایش شاد
و من شاد بسان غمی که زاده شود
زماجرای زمانه ز حسرت بی داد
و من کسی نبود بجز فرد سوم شخص
که غایب است همیشه ، همیشه غایب باد
و من
حضور سلام تو را
ندید انگار
که زد سلام خودش را دوباره پاسخ داد.
هشدار
اتفاق ها
افتادند وشکستند
دیگر هر کجا که پا بگذاریم
خرده هایش به قلبمان فرو میرود
اگر می خواهی پیش بروی
-محض احتیاط-
جعبه کمک های اولیه یادت نرود
ما انسانها
دراز به دراز صف کشیده ایم در کنار گوری
رو به قبله
و منتظر رستاخیزیم
می رسیم می خیزیم می خزیم لابلای هم وول می خوریم
تا به هم نخوریم
***
گورهای انسانی کنارهم قد کشیده اند
با چوب درخت غاری بر هر کدامشان
آویخته از این به آن
فصل مشترکی از ارتباط انسان به انسان
با جهان
هر به چندی چوبها حرکتی می کنند
چوبها بهای انسانیتند
چوب خشک زمستانه درخت غار
بر گرده دخترکان درخت غار همسایه فرود می آید
(الجار ثم الدار)
دخترکان درخت غار همسایه بچه میزایند
تا گورها زیاد شوند و ارتباط
دست گوری دراز نشود پیش این آن
آنهم برای درازی دار درخت غاری به درازی گور پیشینیان
***
ـمادر مرغ همسایه غاز است؟
ـنه دخترم درخت همسایه غار است
و مادر در طبقه ۲۵ برج العرب درخت غار بزرگ می کند
آب میدهد
می گوید:پسرم هر وقت که مردم بر گور من شاخه ای از این درخت غار بگذار،هر چند کوتاه اما سبز،می دانم که در بهار می میرم
مادر در زمستان می میرد
وپسر باید تا بهار صبر کندتا شاخه ای،هر چند کوتاه اما سبز،بر گور مادر بگذارد
اما همینکه می رسدمی بیند که از آسمان بر گور مادر باران می بارد
باران چوبهای سبز بهارـ ه ـ
چوبهای سبز بهاره درخت غار
درازبه دراز صف کشیده است در کنار گوری
رو به قبله.
عاشقانه
دیوار
درخت
و نور ماشین از هر طرف که بتابد دلدارم را خواهد آورد
با رمه عاشقانش در پی
وخوشبختی شان
نگونسار می شود
به زیر پاهایم
خود فریبی
دست میکشد بر گونه هایم
موهایم را نوازش می کند
لبهایم را می بوسد و پیشانیم را
و من باز هم فراموش می کنم
عروسکم.
نامه ای به آنا
آنا
کفشهای تو عمری است که با من راه میروند
بر پیاده روها
در پیاده روها
امروزدختری را دیدم که چشمانی پرفروغ داشت
ولبهایش شهوانی بود
وگردنش را از ساعتی آویخته بود
که او را راه میبرد در پیاده روها
او خودش را از آن ساعت
حلق
آ
و
ی
ز
کرده بود.
بعدها من آن ساعت را بو کردم
آنا
بوی عشق می داد آن ساعت
بوی علف
بوی شاش منی
بوی خون می داد آن ساعت
و دو ماهی قرمز که چشمان آبی پسرش را
رنگین می کردند.
آنا
با کفشهای تو راه می روم
بر پیاده روها
وآریوبرزن را می بینم که میزبان دشمنانش شده است
او با دشمنانش به گشت میرود
تخت جمشید نقش رستم
او دشمنانش را همانجایی می برد که با آنهاجنگیده بود.
وانک کرونوس-تیتان بزرگ - که بچه هایش را عق می زد
وینک کرونوس-تیتان بزرگ-که بچه هایش را راه میبرد
بر پیاده روها
و در پیاده رو ها
بچه هایش را حلق
آ
و
ی
ز
میکند
آنا
کرونوس و کفشهای تو مرا راه می برند
کرونوس مرا با کفشهای تو راه می برد
بر پیاده روها